جنگل آلواتان (قسمت اول)

به گزارش سرویس راوی راهیان نور، منطقه‌ی آلواتان بين سردشت و پيرانشهر و در غرب شهر ميرآباد شهرستان سردشت واقع شده و يكی از كم‌نظيرترين جنگل‌های سرسبز آذربايجان می باشد. اين جنگل علاوه‌ بر زيبايی‌های چشم‌نواز، در سال‌های ابتدايی انقلاب اسلامی به تصرف نيروهای دموكرات ضدانقلاب درآمد و مأمن بسيار مناسبی برای توپ‌ها و تانك‌های سرقتی كه از پادگان‌های ارتش و كمين ستون زرهی سردشت – بانه به دست آورده بودند، محسوب می شد.

اين جنگل مملو از درختان كوهستانی است و دشمن از ابتدای استقرارش در آنجا و مناطق اطرافش، مخفيگاه‌های امنی را ايجاد كرد.

جنگل آلواتان اين جنگل سياه و اسرار آميز در واقع جزء آخرين سنگرهای دفاعی دشمن به حساب می آمد، سنگری كه نيروهای انقلاب علی رغم برتری كه در بيشتر جاها كسب كرده بودند، هنوز نتوانسته بودند به آن دسترسي پيدا كنند. شهيد محمود كاوه خود بارها به اين منطقه از نبرد فكر كرده بود ولی هيچ‌گاه راه‌حل مفيدی برای اين مساله نيافته بود.

اين جنگل به علت وجود درختان بی شمار و تو در تو و همچنين وجود صخره‌ها وكوه‌های خطرناك، دژی طبيعی بود كه نفوذ به آن غيرقابل تصور بود. همچنين عقبه تداركاتی آن كه در خاك عراق قرار داشت مشكل مهمات و آذوقه آن را حل می كرد. دشمن به‌حدی از اين سنگر خود اطمينان داشت كه «حسن خان» فرمانده ضد انقلاب بارها اعلام كرده بود:«جنگل آلواتان سدی نفوذ‌ناپذير است و اگر پاسداران و ديگر نيروهای انقلاب بخواهند برای مقابله با ما به اين جنگل قدم بگذارند همه آنها را از بين خواهيم برد.»

همچنين درجاي ديگری گفته بود:«اگر جمهوری اسلامی بتواند جاده بانه به سردشت و اين جنگل را بگيرد، اسلحه‌هايمان را را زمين می گذاريم و زن‌هايمان را طلاق ميدهيم.»

در واقع بايد گفت آلواتان مهم‌ترين قسمت نبرد با گروه‌های ضد انقلاب بود اين گروه‌ها در اين جنگل و درپناه درختان كوهستانی آن، مخفی گاه‌های امنی برای خود ساخته بودند وهمين مساله باعث می شد كه «حسن خان» اين طور با اطمينان از اين سنگرشان سخن بگويد … با انفجار سنگر بتونی، صدای الله اكبر در فضای آلواتان پيچيد، اين تكبير علامت پيروزی بود، تعدادی از نيروها به داخل قرارگاه نفوذ كردند.

خادم الشهدای خبرنگار: علی حسنی پور