تاریخ انتشار
شنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۷ ساعت ۱۷:۱۱
کد مطلب : ۱۳۳۸۳
دلنوشته؛
اینجا معراج شهدا، حلقه وصل زمینیان به آسمانیان
مریم ملکی
اینجا معراج است؛ معراج شهدای اهواز....
فقط اینجاست که «بی نامی» تو را نامدار کرده و به تو هویت می بخشد. اینجاست که هوایت، همه را هوایی می کند...
آری ما اینجا هوایی شده ایم! هوای عرش، هوای عروج به جایگاه ابدی.
مدهوش فضای پالایش شده از عطر شهدای تازه تفحص شده.
بی هوا ستایش می کنی آفرینش پروردگارت را...
اینجا سبکبال می شوی، بالی که گاهی وبال می شود، زمین گیرت می کند، پرواز را از خاطرت می برد و حالا با دیدن جگر گوشه مادری،همراز خواهری، تکیه گاه همسری، انسان بودنمان هویدا می شود. دلت می خواهد پر باز کنی و پرواز کنی و بروی سراغ خدایی که لا به لای روزمرگی ها گم کرده بودی.
اینجا کفن های قنداق شده را می بینی و مادری که نیست تا لحظه ای قند در دلش آب شود که فراق تمام شده و لحظه ای دیگر وجودش غرق در غم شود که چگونه پسر رشیدش اندازه آغوشش شده.
و حالا ما مانده ایم و چشمی بارانی و دلی گرفته به وسعت آسمانی کهربایی.ما مانده ایم و سنگینی مسئولیت این تابوت های سبک.
انتهای پیام/
جهادرسانه‌ای شهید رهبر
