بهزاد ساطعی
سالهاست که از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ می گذرد و قطعنامه جام زهری بود که امام رحمة الله نوشید تا غم و حسرت آئینه های بی زنگاردلهای عاشق مشتاقان شهادت را فرا گیرد، همانانی که موج های سهمگین ایمان و شجاعتشان دل سخره های قساوت دشمنان را می لرزاند و وجودشان در دنیا زخمی بود بر پیکره طاغوت زمانشان.
همانانی که عده ای شان رفتند و به خیل همرزمان ملکوتیشان پیوستند تا ثابت کنند که راه جهاد و شهادت و وصال همچنان باز است اگر چه به فراخی آن روزها نیست!
و ما هنوز در جنگیم!
جنگ ما با طاغوتیان و اذناب شیطان پایان یافتنی نیست و ما این را از حسین علیه السلام آموخته ایم که تا آنجا که میتوانیم آسایش مستکبرین ظالم را بر هم زنیم و نگذاریم عیش ونوش کنند حتی اگر محاسنمان به خونمان خضاب شد، حتی اگر شش ماهه مان فدا شد و اهل بیتمان به اسارت رفت... که این خود نیز مایه آشفتگی ابلیس و ابلیسیان است.
ما اصحاب آخر الزمانی حسین بن علی علیه السلامیم که دل به رهبری از نسل او سپرده ایم و نخواهیم گذاشت که نقلی از بی وفایی مابه وجود آید که چون کوفیان سرشکسته عالم شویم.
ما مطیع رهبری هستیم که او خود مطیع لله و لرسول وذی القرباست و اطاعت ما اطاعت الهی است و صاحت ولایت پذیریمان تا آنجاست که" بابی انت و امی و نفسی و مالی و اولادی له الفدا".
و ما را از خون باکی نیست که در راه دوست شیرین است که چه خون بریزی و چه خونت را بریزند، فرقی ندارد در راه او هرچه هست "اهلی من عسل" است !
هدف عبادت است و " وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ " هدف مخلوق است نه هدف خالق! که خالق خود هدف محض است و ما را آرمانی جز لقاء او نیست و یافتن را ابزاری جز دل و راهی جز اعتقاد نیست و عقل های دنیازده مهجوران عالم بدان راهی نمی یابد...
" إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَيْكَ..."