شهدا در راهند تا به ما یاد آور شوند دلایل انقلاب کردنمان را؛ در راهند تا دوباره ما را لحظه ای به فکر خودمان وا دارند ؛ در راهند تا دوباره شهر از گناه پاک شود.

شهدا در راهند تا به ما یاد آور شوند دلایل انقلاب کردنمان را؛ در راهند تا دوباره ما را لحظه ای به فکر خودمان وا دارند ؛ در راهند تا دوباره شهر از گناه پاک شود.
شهر آماده است ؟ ما آماده ایم ؟
شهدا خیلی وقت است که آماده اند. آنها شب عملیات که وصیت نامه هایشان را نوشتند و وداع کردند و حلالیت طلبیدند آماده بودند تا فردا عزیز ترین چیزی را که دارند وآن غیر از جانشان نبود را فدا کنند تا انقلاب بماند و به دست ما برسد...
و حال ما نسل سوم انقلاب ادامه دهنده راهشان هستیم ؟
چقدر به آنها فکر میکنیم ؟ هنوز جنگ و دفاع مقدس را شوخی میبینیم ؟ هنوز باور نداریم شهدا را ؟
کاش به درد دل مادر شهید گوش میکردیم تا چشمانمان باز شود ، کاش همسر شهیدی که با حسرت به تابوت شهدا نگاه را می کرد می دیدیم ، کاش می دیدیم دختری را که سالهاست پدرش را ندیده و حال با چشم پر از اشک پدرش را فرا میخواند.
مادر شهیدی می گفت : ۲۹ سال است از تنها فرزندش خبری نیست و هنوز منتظر است.
آیا دیده ایم سیل مادران وهمسران شهدا را که عکس به دست ، جلوی معراج منتظرند تا شاید در لیست اعلامی از شهدا ی تازه تفحص شده نام فرزند و یا همسرشان را ببینند.
گریه های مادر شهید را دیده ایم ؟
برادر و خواهر گرامی ؛ ما مسئولیم ، ما باید پیرو راه شهدا باشیم ، باید همچون شهدا ، دست در دست امام خود پا به عرصه مبارزه بگزاریم و دفاع کنیم از آرمان هایی که به خاطر آنها انقلاب کردیم .
اللهم الرزقنا شهاده فی سبیلک.