بیمارستان صحرایی امام رضا(ع) در دشت جفُیر و در یك کیلومتری چهارراه صاحب الزمان(عج) و هشت کیلومتری شرق هورالهویزه و دو کیلومتری پاسگاه مرزی برزگر واقع شده است.

ساخت این بیمارستان بعد از عملیات خیبر و در اوایل سال 1363 شروع شد و پس از عملیات بدر به بهره برداری رسید و تا پایان جنگ فعالیت داشت. این بیمارستان نخستین بیمارستان بتنی در جنوب بود که با مساحت 3200 مترمربع زیربنا زیرنظر قرارگاه خاتم الانبیاء(ص) توسط قرارگاه مهندسی صراط المسقیم و با همکاری اداره کل مسکن و شهرسازی استان خراسان احداث شد و دارای ظرفیت چهارده تخت اورژانس، هفت تخت اتاق عمل و رادیولوژی و یک پد بالگرد و سایر تأسیسات جانبی بود. ارائه خدمات پزشکی ، انجام عملهای اضطراری، مراقبت بعد از عمل، اعزام مجروحین محو رهای عملیاتی به بیمارستا نهای شهرهای عقبه و ایجاد نقاهتگاه از جمله وظایفی بود که این بیمارستان بر عهده داشت. هدف اصلی از ساخت بیمارستان امام رضا (ع) ایجاد یک مرکز درمانی مناسب در منطقه عملیاتی هورالهویزه بود ، چرا که فاصله خطوط مقدم جبهه از هور تا اهواز به خصوص بعد از عملیات خیبر بسیار بود که این امر باعث می شد خودروهای حامل مجروحین، پس از چندین ساعت حركت در مناطق پرخطر، مجروح را به اهواز یا سایر مراكز درمانی انتقال دهند. انتقال مجروحین از جاده هایی كه در دید دیدبانان و خلبانان هواپیماهای مهاجم قرار داشت، چه بسا باعث شهادت مجروحین می شد ؛ به خصوص آنكه در جریان عملیات خیبر، به دلیل محدودیت جاده این خطر بیشتر احساس می شد. از دیگر اهداف احداث بیمارستان امام رضا (ع) پشتیبانی درمانی از یگان های مستقر در منطقه عملیاتی بدر بود ه است. این مرکز درمانی در بُردآتش موثر توپخانه دشمن قرار نداشت، اما به دلیل اینکه در یك کیلومتری چهارراه صاحب الزمان(عج) واقع شده بود و جاده پرتردد شهید همّت از کنار این بیمارستان م یگذشت، همواره مورد تهاجم هوایی دشمن قرار داشت. محور عملیاتی طبر، دریاچه ا م النعاج، شط علی ، پاسگاه ترابه تا پاسگاه ابوذکر عراق ، جاده خندق، منطقه عملیاتی بدر و جزایر مجنون شمالی و جنوبی، طلائیه، سه راه فتح، سه راه جفیر و محدوده 20 کیلومتری شهر هویزه تا شرق هورالهویزه مناطق عملیاتی تحت پوشش این بیمارستان بودند. در ما ه های آذر تا بهمن 1364 نیروهایی که باید در عملیات والفجر 8 شرکت میكردند برای فریب دشمن در عقبه منطقه عملیاتی جزایر مجنون و در بیمارستان اما مرضا)ع( مستقر شده بودند؛ از این رو، مواضع و عقبه نیروها در اطراف بیمارستان، چندین بار در طول روز بمباران هوایی می شد. تا اینکه در دو مرحله ساختمان بیمارستان نیز مورد اصابت قرار گرفت. در ابتدا یک راکت در محوطه بیمارستان منفجر شد و بار دوم موقعی که نیروها در مسجد بیمارستان برای اقامه نماز تجمع کرده بودند، دو فروند هواپیماهای دشمن چهار نقطۀ بیمارستان را هدف قرار دادند. هنگامی كه عراق برای گرفتن جزایر مجنون در مقیاسی وسیع از سلا حهای شیمیایی استفاده کرد، شمار مصدومین شیمیایی اعزامی به بیمارستان اما م رضا)ع( بسیار زیاد بود و به علت پیشروی نیروهای دشمن از سمت جزیره جنوبی مجنون تا سه راه فتح از یک طرف و جاده شهید همّت از سمت دیگر، احتمال داشت که این بیمارستان به دست نیروهای دشمن بیفتد در چنین شرایطی، با وجود خطراتی که جان کارکنان و مجروحین داخل بیمارستان را تهدید می کرد، کادر درمانی تا آخرین لحظه مقاومت نموده و به کار درمان ادامه دادند.