پسر شهید بود. جانباز بود، مدتی هم اسیر شد و تا مرز شهادت رفت. ماند و کارهای کلیدی انجام داد، وصیت کرد اعضای بدنش به سه نفر اهدا گردد .

       
راهیان نور، این شهید والامقام در تاریخ 1339/03/25 در روستای جعفر آباد از توابع شهرستان بیجار چشم به جهان گشود پس از گذراندن مقطع ابتدایی و راهنمایی در اوایل انقلاب وارد دانشکده نیروی زمینی ارتش شد.پس از شهادت پدرش شهید احد امان اللهی که از پیشمرگان مسلمان کرد بود به سپاه تکاب و سنندج مامور شد و با شروع جنگ(59/7/1 دومین روز جنگ) عازم اهواز شد وبه عنوان رابط ارتش در کنار همرزمان شهیدش شهیدان نامجو و جهان آرا مجاهدت نمود و در این مدت 3بار مجروح شدند ودر تاریخ 23 مهر 59 به اسارت رفت و ایشان را به عنوان مفقود الاثر تلقی نمودند و پس از مدت 244 روز به عنوان اسیر صعب العلاج در تاریخ 1360/4/26 همراه با 24 نفر از آزادگان با 140 اسیر عراقی مبادله گردیدند و پس از معالجه جراحات در سپاه سردشت به عنوان قائل مقام و فرمانده گردان جندالله بانه مشغول خدمت شدند و در روز های پایانی جنگ به ناحیه ژاندارمری کردستان مامور و پس از تحمل درد و رنج اسارت و جراحات جنگ در تاریخ 17 خرداد 1379 در بیمارستان دکتر شریعتی تهران ندای حق را لبیک گفت و به دیدار پدر شهیدش و همرزمان شهیدش شتافت و به وصیت شهید کلیه ها و قلب او به 3 نفر اهدا گردید این مداح شهید از مداحان بسیجی ، ولایی و در خط امام بود که جبهه ها و همچنین خیابان های سرزمین مجاهدت های خاموش با صدای او آشنا هستند. 
قسمتی از وصیتنامه مداح شهید محمود امان الهی ( ای برادران عزیز ، هوشیار باشید و غیر اسلام و قرآن به چیز دیگری فکر نکنید . هرچه خیر و صلاح انسان است در قرآن نهفته است. ای خواهران ، زینب گونه پیام شهیدان راه خدا را به گوش جهانیان برسانید و زینب گونه به ادامه راه شهیدان کوشا باشید. ای برادران ارتشی ، به فکر درجه و ارشدی و مقام و خودنمایی در مقابل فرماندهان نباشید ، چون همه اینها از بین رفتنی است . پس به فکر قیامت باشید و جامه سربازی در زندگی لباس شرافت و پس از مرگ حریر بهشت است . ای ارتشیان ، علی وار زندگی کنید و با توکل به خدا و سلاح ایمان به پیش بروید.) طبق وصیت نامه اش قلب و کلیه های او به سه نفر اهدا گردید . قلبش را به جوان هفده ساله ای اهدا کردند.