به گزارش خبرنگار راهیان نور، مرداد سال 1358 فعالیت‌های گروهک‌های ضدانقلاب در پاوه افزایش یافته بود. از این رو تعدادی از نیروهای پاسدار و ارتشی به همراه پیشمرگان کرد مسلمان برای دفاع از مردم کردستان و مقابله با منافقین مزدور به پاوه عزیمت کردند.

در این مقابله نابرابر، برادران مدافع انقلاب که تعدادشان در این شهر، بیش از 180 نفر و سلاح آنان چیزی جز ژ3 نبود با مهماتی مختصر در مقابل دو تا سه هزار نفر مهاجم مزدور که به انواع سلاح‌های سبک و سنگین مجهز بودند؛ قهرمانانه ایستادگی کردند و در حالی که شهر پاوه در معرض سقوط قرار داشت 36 نفر مدافع شجاع دفاع از بیمارستان و حمایت از بیماران را به عهده می‌گیرند.

مزدوران مهاجم وحشیگری را به اوج رسانده و در شب بیست و ششم مرداد ماه بیمارستان را محاصره و به تیراندازی می‌پردازند، لیکن با دفاع مردانه محافظان بیمارستان مواجه و تعدادی از آنان به هلاکت می‌رسند و مدت کوتاهی را عقب نشینی می‌کنند.

صبح روز 23 رمضان مصادف با روز جمعه درگیری آغاز می‌شود و مهاجمین با تعداد بیشتر و تجهیزات سنگین‌تر به بیمارستان حمله می‌کنند؛ محافظین بیمارستان به آتش آنان پاسخ می‌دهند؛ ساعت حدود 11 صبح بیمارستان از چهار طرف در محاصره قرار می‌گیرد و حلقه محاصره تنگتر می‌شود، در اوج این نبرد نابرابر مهمات اندک برادران به پایان می‌رسد، دفاع جانانه آنان در هم می‌شکند و 26 تن از این رادمردان با شهادت سرخشان، خون خود را نثار راه خدا و دفاع از انقلاب مردمشان می‌کنند.

پیکرهای بسیاری از این مدافعان در شهر پاوه به خاک سپرده شد و از دیروز تا به امروز قبور مطهر این شهدا محل زیارتگاه عاشقان بوده است و یادمان شهدای پاوه در محل دفن این شهدا برپا شده است.

در ادامه تصاویری از محل دفن این شهدا در سال‌های نخست را می‌بینید که امروز این مکان به عنوان یادمان شهدای پاوه شناخته می‌شود.




---
انتهای پیام/