ترور سید عبدالکریم هاشمی نژاد روحانی برجسته قبل و بعداز انقلاب در سلسله ترورهای سازمان تروریستی مجاهدین خلق (منافقین)که در سال ۱۳۶۰ به شمار می رفت، کینه مجاهدین خلق از وی به آشنایی قبل از انقلاب و در دوران زندان برمی گشت.

هاشمی نژاد در سال ۱۳۵۳ و ۱۳۵۴ فعالیت های سیاسی خود را به شکل علنی و با بی پروایی خاصی دنبال کرد، به همین دلیل به اتفاق آقای طبسی در مشهد دستگیر شد.

وی ۲ سال در زندان بود و در این مدت (اواخر سال ۱۳۵۵) با تفکرات انحرافی گروهک‌هایی چون مجاهدین خلق آشنا شد. ضمن اینکه آنها نیز به خوبی از تفکرات هاشمی نژاد اطلاع یافتند.

در حقیقت کینه های مجاهدین خلق از او به همین دوران زندان برمی گردد، زیرا از نزدیک و در نتیجه همراهی در زندان با نوع و طرز تلقی آنها از اسلام آشنا شده بود. در واقع وی از نزدیک انحرافات فکری آنها را لمس کرده بود.

وقتی هاشمی نژاد از زندان آزاد شد ضمن آگاهی از انحرافات فکری سازمان مجاهدین خلق همواره سعی می کرد با ملاطفت، ملایمت آنها را نصیحت کرده و به راه راست هدایت کند.

در کنار شناخت مجاهدین خلق از عمق تفکرات دینی ، سیاسی و اجتماعی هاشمی نژاد آنچه باعث شد تا این فرقه تروریستی دست به ترور وی بزند این بود که آنها به خوبی از نقش تاثیرگذار هاشمی نژاد در تداوم تحرکات انقلابی و در کل تثبیت جریان انقلاب به خوبی آگاه بودند.

در حقیقت اعضاء سازمان تروریستی مجاهدین خلق در ترور هاشمی نژاد مانند بسیاری از ترورهای سال ۱۳۶۰، شخصیت ها و مقاماتی را هدف خود قرار می دادند که پیش از این در محیط هایی چون زندان با آنها آشناشده بودند و از نقش های تاثیرگذار آنان در تداوم و تحکیم مبانی انقلاب اسلامی کاملا اطلاع داشتند کما اینکه ترور شهید رجایی، شهید باهنر و ... به همین دلایل صورت گرفت.

در صبحگاه ۷ مهر ۱۳۶۰ هنگامی که شهید حجت الاسلام هاشمی نژاد در حال بازگشت از کلاس پاسخگویی به سوالات، از پله های ساختمان حزب جمهوری اسلامی مشهد پایین می آمد، یکی از اعضاء گروهک تروریستی مجاهدین خلق که قبلا در حزب رخنه کرده بود و پس از شناسایی اخراج شده بود ، بنام "هادی علوی فیتیله چی" خود را به نزدیک او رساند و با قرار دادن نارنجک جنگی روی شکم شهید و انفجار آن، هاشمی نژاد را ترور کرد.

شهید هوشنگ وحید دستگردی؛ شهید شهربانی در افنجار دفتر نخست وزیری

پریماه وحید دستگردی دختر عمو و همسر شهید هوشنگ وحید دستجردی، رئیس شهربانی کل کشور می گوید: منزل شهید در کوچه روحی بین شهباز قدیم و خیابان ایرانعین الدوله قدیم بود. نزدیک منزلشان مسجدی بود که به واسطه ی پیشنمازش که آشیخ کاظم نام داشت به مسجد آشیخ کاظم معروف شده بود.

آشیخ کاظم که فردی بسیار خوش رو و با ایمان بود سبب شد شهید نمازهایش را به جماعت در مسجد ادا کند و از همان نوجوانی به مسائل شرعی اهمیت زیادی دهد و بر اساس همان گفته های آشیخ کاظم زندگی خود را در مسیر درستی قرار داد.

هنگامی که من با ایشان ازدواج کردم از همان روزهای اول رساله امام در منزل ما بود در صورتی که آن روزها کسی جرات نداشت چنین کاری کند اما شهید اصلا نمی ترسید و با قاطعیت به دور از هر گونه ترس و هراسی تمام کارهایش را بر اساس همان رساله انجام می داد.

آن زمان که رئیس شهربانی کل کشور بود روزهای یکشنبه ساعت ۲ و نیم ظهر هر هفته در ساختمان نخست وزیری جلسه ای به نام تامین داشت که باید همه فرماندهان نظامی خودشان یا معاونینشان در جلسه حضور داشتند و گزارش هفتگی را به ریاست جمهوری و نخست وزیری ارائه می‌دادند.

روز یکشنبه ۸ شهریور سال ۱۳۶۰ صبح از منزل بیرون رفتند و به دلیل اینکه در منزل کمی تعمیرات داشتیم، قرار بود مهندسی به منزل ما بیایند و کار تعمیرات را به اتمام برسانند ساعت حدودای ۲ بود که با من تماس گرفت و جویای کار شد گفتم کار تمام شد و قرار است مهندس بعد از شهر پیش شما بیاید.

در ادامه صحبت هایم با شهید گفتم پدر و مادرم از اصفهان آمده اند و منزل برادرم هستند من نیز می خواهم به آنجا بروم، گفتند که ماشینی می فرستم دنبالتان بروید. آماده رفتن شدم راننده آمد و من رفتم.

تقریبا ساعت نزدیک های دو نیم بود که به منزل برادرم که نزدیک ساختمان نخست وزیری بود رسیدم و متوجه شدم که دود زیادی از نزدیکی های ساختمان نخست وزیری بلند شده وپلیس به شدت اوضاع را کنترل می کند.

از ماشین پیاده شدم و به منزل برادرم رفتم داشتم از پله ها بالا می رفتم که برادرم گفت صدای مهیبی از ساختمان نخست وزیری آمد هنوز حرفش تمام نشده بود که من دو دستی بر سرم کوبیدم و بیحال شدم.

شهید دستگردی در حادثه انفجار دفتر نخست وزیر پس از سه روز بستری در بیمارستان و به دلیل شدت جراحات به شهادت رسید.