شهید حاج خلیل پرویزی از فرماندهان تیپ مهندسی جنگ و از جهادگران استان فارس بود. شهیدی که به واسطه آشناییش با ماشین های سنگین توانسته بود سازه های مهم و تاثیرگذاری را در جنگ مستقر کند. یکی از همرزمانش راجع به خصوصیات شهید پرویزی می‌گوید:"حاج خلیل در همان اوایل جنگ از محلة سعدی شیراز که منطقه‌ای بسیار مستضعف و رنج کشیده بود، به ما ملحق شد.

در واقع باید گفت که استاد خلیل پرویزی. زیرا ما در اوایل جنگ نیرویی که قبلاً در رابطه با لودر و بلدوزر و کاربرد این دستگاه‌ها مهارت لازم را داشته باشد، نداشتیم. وقتی که حاج خلیل به واحد ما رسید در واقع یک نعمت بزرگ الهی بود. به هر حال افرادی بودند که در رانندگی لودر و بلدوزر حرفه‌ای بودند ولی در پشت جبهه فعالیت داشتند، اما حاج‌خلیل به معنای واقعی یک حزب‌اللهی و مؤمن بود و من به خاطر ندارم شبی از شب‌ها این برادر ما، در خط مقدم و اغلب اوقات جلو خط مقدم نباشد.

شهید پرویزی در ابتدای فعالیتشان با لودر و بلدوزر و با ماشین‌های مهندسی آشنا بود. در جبهه‌ها کار می‌کرد و این یک مسئلة قابل توجه بود که در منطقة آبادان با توجه به کمبود نیرو و سازماندهی، معمولاً رانندگان خودشان می‌رفتند و در محور با نیروهای رزمی کار می‌کردند. بعد از سازماندهی که در جهاد شد ایشان به عنوان مسئول محور انتخاب شده و با رانندگان لودر و بلدوزر کار می‌کرد."

شهید پرویزی برای شناسایی منطقه ای در فاو به اتفاق تنی چند از برادران اطلاعات عملیات سپاه به راه می‌افتد که در بین راه گلوله توپی نزدیک حاج خلیل به زمین اصابت می‌کند و از ناحیه سر به شدت مجروح و به خون مطهر خویش گلگون می‌شود.