اثری از پیکر شاهرخ نیافتیم . او شهید شده بود. شهید گمنام. از خدا خواسته بود همه را پاک کند. همه گذشته اش را. می خواست چیزی از او نماند. نه اسم ،نه شهرت،نه قبر و مزار و نه هیچ چیز دیگر. اما یاد او زنده است. یاد او نه فقط در دل دوستان ،بلکه در قلوب تمامی ایرانیان زنده است. او مزار دارد. مزار او به وسعت همه خاکهای سرزمین ایران است

تانک های عراقی،زمانی که آمدند آرپی جی را برداشت وتانک عراقی را زد تا خواست گلوله آرپی جی دیگری بردارد گلوله های تیربار تانک به سینه او برخورد کرد،در ذوالفقاری آبادان به معراج پرکشید. وقتی جنازه اش رو خواستند برگردانند چون سنگین وزن بود، نتوانستند.

این جملات، خاطرات برادر شهید شاهرخ ضرغام معروف به "حُرّ انقلاب" می باشد که صبح امروز در جمع اعضای مرکز جهاد رسانه ای شهید رهبر ایراد نمودند.
وی در این نشست صمیمی به بیان ویژگی های برادر شهیدش پرداخت و افزود:
شاهرخ گذشته ی خوبی نداشت و بارها به من و مادرم گفته بود که من  کاری خواهم کرد که گذشته بدم را  از بین ببرد. این اتفاق رخ داد. اولین آثار تحول در زندگی شاهرخ نمودار شد. اولین کسی که توانسته بود روی شاهرخ تاثیر بگذارد حاج آقا مجتبی تهرانی بود.

دگرگونی در شاهرخ به جایی رسید که تحت  فشارهای رژیم پهلوی در برگزاری مراسمات مذهبی، به دستور حاج آقا مجتبی، شاهرخ دسته ی عزاداری ابی عبدالله(ع) راه می انداخت

آقا مجتبی، هر روز، دو سه ساعتی با شاهرخ صحبت می کرد و طوری که نماز شب هم به او یاد داد.
شاهرخ یک جا دوام نمی آورد، فرزند اول پسر خانواده و هشت سال از من بزرگتر بود.

شاهرخ به سادات، فرزندان حضرت زهرا(س)  زیاد احترام می گذاشت. همچنین به امام خیلی ارادت داشت.  خالکوبی روی سینه اش نوشته بود "امام خیلی دوستت دارم" .
زمانی که حضرت امام صحبت می کرد، شاهرخ اشک می ریخت و به طور لاتی می گفت که حرف امام حرف همه است و همه باید به آن عمل کنند.

برادر شهید در پایان طی پیامی گفت: اهل عشق باشید، عاشق انقلاب باشید، نگذارید این انقلاب به دسته نااهلان بیفتد.