پاره تن مادر لبناني در قطعه 24 آرميده است

صنوبر محمدي
بعدازظهر يكي از روزهاي گرم تيرماه، كه خورشيد تمام گرمايش را بي رحمانه به سر و روي عابرين مي تاباند، در قطعه ۲۴ شهدا، بر سر مزار شهيدي از لبنان هستم .
پرچم برافراشته شده حزب الله و تصوير رهبرمعظم انقلاب و سيدحسن نصرالله بر بالاي مزار مي درخشد.
تا آمدن جمع، منتظر مي مانم .هيچ صدايي نيست. در سكوتي ژرف، به اطراف كه نگاه مي كنم، عكس ها درمقابل چشمانم جان مي گيرند. هميشه اينجا برايم آرامش بخش است. قطعه شهدا را زيباتر از هميشه مي يابم گويا تكه اي از بهشت را مي بينم.
پس از زماني كه درست نمي دانم چقدر از آمدنم گذشته است، صداي همهمه و نجواهايي را در پشت سرم حس مي كنم. به آرامي برمي گردم و نگاه مي كنم. گروه رسيده اند. آقاي يزدي و همراهان سخت مشغولند. فيلمبرداران و عكاسان چند قدمي را به حالت دو در جلو گروه در حركتند. آقاي صمدي ، با سلام و تعارفات اوليه، خودش را معرفي مي كند. آقاي يزدي كه به گمانم اسباب سفر اين مادر را به ايران و براي ديدار از فرزند شهيدش آماده كرده اند، بسيار مراقب وي هستند. مادر كه زني ۸۰ ساله مي ماند، به سختي حركت مي كند. او را بر روي ويلچر مي نشانند و تا نزديكي هاي قطعه شهدا مي آورند . ولي از آنجا به بعد جاي حركت ويلچر نيست. يكي از بچه هاي گروه، شتابان و با عجله واكري را از پشت اتومبيل بيرون مي آورد. همراهان به اين مادر كمك مي كنند تا واكر را بگيرد. حركت براي او آنقدر دشوار است كه مسافت چندقدمي را شايد باور نكنيد با كمك گرفتن از گروه، يك ربع- بيست دقيقه اي طول مي كشد و گروه به احترام اين مادر، پشت سر او و با طمأنينه به راه مي افتند. مادر به آرامي به عكس ها نگاه مي كند و وقتي بر سر مزار فرزند مي رسد.... همه نگاه ها به اوست. يكي از بچه ها با پيچ گوشتي عكس را از قاب بالاي سر مزار بيرون مي كشد و به دستان مادر مي دهد. او با مشقت بسيار به روي سنگ قبر مي نشيند و ديگر حال خود را نمي فهمد. به پهناي صورت اشك مي ريزد و براي فرزند جوانش نوحه سرايي مي كند. او به زبان عربي با سوز و گداز نوحه مي خواند- همه در يك آن فراموش مي كنيم كه جو، رسمي است، با وجودي كه خيلي كم متوجه نجواهايش مي شويم- بدون كمترين خجالتي، به آرامي و هركدام در تنهايي مان، براي اين مادر و دل شكسته اش اشك مي ريزيم. نگاهي به گروه مي كنم، همه دستها را روي صورت گذاشته و گريه مي كنند. مادر يك ريز و پي درپي زبان گرفته و با فرزندش سخن مي گويد. عكس فرزند را بارها و بارها به آغوش مي كشد، مي بوسد و مي بويد.
زمان زيادي مي گذرد كم كم خانواده ها نيز به اين جمع اضافه مي شوند و اعضاي گروه، در مقابل پرسش خانواده ها، پاسخ مي دهند.
گذشت ساعت را حس نمي كنيم كه ناگاه يكي از اعضا، زمان را برايمان مي گويد. گويي از اينجا به مرقد امام(ره) مي روند. همه آماده رفتن مي شويم. مادر كه متوجه جمع و جوركردن وسايل مي شود، مي داند كه وداعي سخت با فرزندش دارد. صدايش مي لرزد. تمام اعضاي بدنش به ارتعاش درمي آيد. چگونه با فرزند وداع كند. او كه همسرش را سالها پيش از دست داده و فرزند برايش قوت قلبي بوده، حالا فرزند را هم از دست داده است و ديگر كسي را ندارد. زن جوان ديگري همراه اوست. از مترجم نسبت او را مي پرسم. مي گويد: او هيچ كس را ندارد و حالا اين خانم خدمتكار هميشه وهمه جا با اوست و كارهايش را انجام مي دهد و وظيفه پرستاري از او را برعهده دارد. زن جواني كه با لبخندي شيرين از همه پذيرايي مي كند و لحظه اي از پيرزن جدا نمي شود.
¤¤¤
گلزار شهداي ما در كنار شهداي دفاع مقدس، ۲۰ شهيد لبناني را نيز در خود جاي داده است. يكي از اين شهدا، محمدحسن هاشم مي باشد. مادر اين شهيد قبلا يك بار براي ديدار مزار فرزند شهيدش به ايران آمده و اكنون براي دومين بار مقدمات سفر توسط حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامي برايش فراهم شد. به اين بهانه مصاحبه اي هرچند كوتاه با وي داشتيم كه از نظر مي گذرانيم:
¤ لطفا خودتان را معرفي كنيد؟
من «عبده خليل قاسم» در سال ۱۹۳۱ ميلادي در جنوب لبنان به دنيا آمدم. و در حال حاضر زني تنها هستم كه در روستاي «يحمر» در حوالي نبطيه زندگي مي كنم.
¤ چند فرزند داريد؟
محمد تنها فرزند من بود. پدرش سالها پيش از دنيا رفت. زماني كه محمد حدوداً شش ساله بود. محمد همه دار و ندار زندگيم بود.
¤ از اين كه فرزندتان در قطعه شهداي ايران دفن است چه احساسي داريد؟
افتخار مي كنم كه پسرم در كشور ايران شهيد شده است. خودم هم دوست دارم در سرزمين ايران بميرم چون اينجا سرزمين پاك و طاهري است.
¤ از آمدن محمد به ايران برايمان بگوييد؟
وي كه از نيروهاي حزب الله لبنان بود، بارها و بارها آرزو مي كرد در زمان جنگ عراق و شايد دنياي كفر عليه ايران، به رزمندگان اسلام در جبهه ها بپيوندد. شهيد محمدحسن چهارماه قبل از شهادتش ازدواج كرد تا سنت پيامبراكرم(ص) را به جاي آورد و با دين كامل به ملاقات خداوند برود. وقتي ديد كه دل من راضي نمي شود، گفت مي خواهم براي ديدار پدر بزرگ به ايران بروم. حال اينكه خاك فاو آماده بود تا با خون اين شهيد لبناني و ساير رزمندگان اسلام آبياري شود.
¤ ازنظر اخلاقي محمد چگونه فرزندي بود؟
محمد جواني پرهيزگار و دوست داشتني بود كه باعث افتخار من و سربلندي همه شيعيان است.
او هفت ساله بود كه شروع به خواندن نماز كرد و هيچ وقت روزه هايش ترك نمي شد. محمد هم مانند اجداد پاكش متدين و ملتزم به شرع مقدس بود.
¤ چگونه از شهادت محمد باخبر شديد؟
مدتي بود كه از محمد خبري نداشتم. هربار كه از دوستانش سراغش را مي گرفتم مي گفتند حالش خوب است. تا اينكه بعد از چهارماه، چند نفر به درب منزل ما آمدند و خبر شهادت محمد را به من دادند. البته شهادت محمد به من الهام شده بود. زماني كه من خبر شهادت محمد را نداشتم، به مكه رفته بودم. در آنجا در سعي بين صفا و مروه محمد را در ميان جمعيت مي ديدم كه لباس دامادي برتن دارد و خيلي زيبا شده است.
¤ از اينكه مزار محمد در ايران و طي كردن اين مسير براي شما سخت است، خسته نمي شويد؟
مگر مي شود دلتنگ و خسته نبود. درلبنان نيز يادبودي از او ساخته اند كه هر وقت دلتنگ مي شوم به آنجا مي روم.
¤ چه پيامي براي ملت ايران داريد؟
من همواره دعاگوي ملت ايران هستم و حتي بايد از آنان عذرخواهي كنم كه فرزندم در خاك و آب ايران دفن شده است و گوشه اي از اين سرزمين مقدس را اشغال كرده است.
¤سؤال پاياني اين است كه آيا دوست داريد به حضور مقام معظم رهبري برسيد؟
(مادر با بوسيدن دست خود و نشان دادن شور و اشتياق) اين گونه مي گويد: چه اتفاقي مي تواند از اين بهتر و دلچسب تر باشد.

منبع : kayhannews.ir.www