دلاورمردی که به اتفاق همسرش در برابر نیروهای ضد انقلاب مبارزه کرد

به گزارش راهیان نور، شهید جعفر مرادی فرزند کریم در پنجمین روز از تیرماه سال 1327 در روستای چشمیدر از توابع بخش مرکزی شهرستان سروآباد در خانواده ای متدین چشم به جهان گشود. زمانی که جعفر دوران کودکی را پشت سر گذاشت و می بایست راهی مدرسه می شد، نبود امکانات آموزشی مانع از این کار شد. اما عشق و علاقه او به آموختن موجب شد در خدمت روحانی روستا زانوی تلمذ بزند و در مدت چند سال خواندن و نوشتن را بیاموزد.
 
 
 
جعفر انسانی فداکار و اهل گذشت و مردانگی بود و دیانت و صادقش زبانزد خاص و عام بود و مردم دیارش ایشان را با این صفات حسنه می شناختند.
 
 
 
پس از پیروزی انقلاب اسلامی به مسلک راهیان طریقت روشنایی درآمد و علی رغم حضور گسترده عناصر ضدانقلاب در منطقه به مخالفت با آنان برخاست و در این راه متحمل صدمات زیادی شد. با آغاز پاکسازی منطقه مریوان، جعفر عاشقانه در تاریخ سوم اردیبهشت ماه سال 1361 به صف پولادین پیشمرگان مسلمان کرد پیوست و خالق حماسه های فراوانی شد.
 
 
 
شهامت و رزم بی امان جعفر در بین همرزمانش مشهور بود و او را به عنوان پیشمرگی نیک نفس و با شهامت می شناختند. این دلاور مرد که نامش لرزه بر اندام دشمن می انداخت و ضدانقلاب از مقابله با او در میدان رزم ناتوان بود در شب هجدهم مردادماه سال 1362 در منزلش در روستای چشمیدر توسط ضدانقلاب به محاصره درآمد و از هر طرف آماج گلوله های آر.پی.جی قرار گرفت.
 
 
 
شهید جعفر مرادی در کنار همسرش آن چنان به مقابله با دشمن پرداختند که هنوز هم خاطره این رزم بی امان در بین مردم این روستا جاودانه است. این پیشمرگ دلاور پس از چند ساعت مقاومت وقتی می بیند مهماتش رو به اتمام است با تخریب بخشی از دیوار خانه، همسرش را راهی منزل همسایه می کند و به او می گوید: «نباید دست این نامردان به شما برسد، شما بروید من تا آخرین گلوله در برابرشان خواهم ایستاد».
 
 
 
شهید مرادی یکه و تنها ساعت ها در برابر جمعی از عناصر ضدانقلاب مقابله می کند، اما تن به خفت نمی دهد و دلاور مردانه جام شهادت را سر می کشد و آسمانی می شود.



انتهای پیام/