یادمان شلمچه - جهاد رسانه ای شهید رهبر، شلمچه شاید در ظاهر چیزی به غیر از منطقه‌ای خاکی با چند خاکریز و چند تانک سوخته نباشد اما روح انسان را جلا می‌دهد و آدمی را به مطالعه و تفکر در رابطه با شهیدان دعوت می‌کند.

شلمچه یکی از مناطق اصلی راهیان نور حساب می آید. پس از طی کردن مسیر از اردوگاه‌ها تا منطقه شلمچه، زائران به محض ورود با معبری خاکی مواجه می‌شوند که سمت راست و چپ آن را به شکل نمادین آب گرفته است و در بین آن‌ها خارها و مین‌های آبی کار گذاشته شده است، پس از طی کردن سربالایی ملایم، با منطقه نه چندان بزرگی که سراسر خاکی است و چند تانک و یک یادمان شهدا را شامل می‌شود روبرو خواهند شد.
 
یادمان شهدای گمنام شلمچه آرامگاه مطهر هشت شهید است که پیکر آن‌ها کامل نبودند و  ۴۸  قطعه از سر، دست، پا و اعضای شهدای گمنامی است که جمع آوری شده و به خاک سپرده شده است، در یادمان، راویان به روایتگری از عملیات‌ها و رشادت‌هایی که در شلمچه رخ داده است می‌پردازند و مشتاقان سراپا گوش می‌شوند و خاطرات این رزمندگان را به جان و دل می‌گیرند.بیرون از یادمان نیز فضای روح انگیز وجود دارد، در این فضا گویا شهدا کنار ما ایستادند و به ما لبخند می‌زنند و دل‌ها به خداوند نزدیک‌تر شده است.
 
به هر کجا از این خاک که دست بزنید ممکن است خون شهیدی روی آن ریخته شده باشد، یکی از رزمندگان دوران دفاع مقدس تعریف می‌کرد: وقتی شلمچه به دست دشمن افتاد، صدام در کابوس‌های شبانه‌اش هم نمی‌دید که روزی رزمندگان دوباره شلمچه را فتح کنند و از حفظ این منطقه در خاک عراق اطمینان کامل داشت، چرا که شلمچه بسیار نزدیک بصره است و صدام تمام مسیر رسیدن نیروهای ایرانی به شلمچه را پر از آب کرده بود و در بین آب مین و خار قرار داده بود از این‌ها گذشته، نیروهایش را نیز در بصره و شلمچه مجهز کرده بود.

وقتی بچه‌ها  می‌خواستند شلمچه را آزاد کنند شبانه بدون استفاده از هیچ نوری مناطق خاکی و سنگلاخ را پشت سر گذاشتند و به دل آب زدند و از بین مین‌ها و خارها خود را به قلب دشمن رساندند، قدم به قدم شهید روی زمین افتاده بود و به یاری خداوند بود که شلمچه فتح شد.

خبر فتح شلمچه صدام را بسیار شگفت‌زده کرده بود. هنوز هم چند کیلومتر دورتر از این منطقه‌ای که زائران از آن دیدن می‌کنند پیکر شهیدان تفحص می‌شود و هنوز مین زدایی ادامه دارد.
 
این خاک حس عجیبی به انسان القا می‌کند گویی با انسان حرف می‌زند، تعریف می‌کند و هر آنچه را که دیده است بازگو می‌کند از شب هایی که با نور مسلسل ها و انفجارها مانند روز روشن بوده و روزهایی که با خون شهیدان به رنگ سرخ لاله ها درآمده است.

شلمچه شاید در ظاهر چیزی به غیر از منطقه‌ای خاکی با چند خاکریز و چند تانک سوخته نباشد اما روح انسان را جلا می‌دهد و آدمی را به مطالعه و تفکر در رابطه با شهیدان دعوت می‌کند.

انتهای پیام/