به گزارش راوی راهیان نور، منطقه عمومی میمک از دیرباز مورد اختلاف مرزی ایران و عراق بوده و عراقی‌ها توانسته بودند در قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر موافقت ایران را برای تحویل دادن قسمتی از ارتفاعات که به آن «سیف سعد» گفته می‌شود به دست آورند، ولی این انتقال تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی صورت نگرفت.
ارتفاعات میمک به دلیل وضعیت خاص جغرافیایی منطقه از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و عراق از تاریخ ۱۹/۷/۵۹ تلاش زیادی را برایبه دست آوردن این ارتفاع ، ندین بار بین نیرو های ایرانی و عراقی دست به دست شد.
پدافند
در دوم مهر ماه ۱۳۵۹ نیروهای عراقی با لشکر دوم پیاده کوهستانی و تیپ ۳۷ زرهی ، هجوم سراسری خود را از دو محور به صورت مانور احاطه ای از مناطق ترساق ، هلاله، زرباطیه و مهران به طرف میمک و کنجان چم آغاز کردند و همزمان، حمله متقابل نیروهای ایرانی در میمکاجرا و به وسیله تیپ یک لشکر ۸۱ زرهی تلفات سنگینی به دشمن وارد شد.
در این نبرد، سرگرد زرهی محمد عبیری، فرمانده گردان ۲۷۱ تانک، به شهادت رسید.
نتیجه:
با توجه به وضعیت نه چندان مناسب نیروهای ایرانی، به ویژه از نظر استعداد که تنها منحصر به تیپ یکم از لشکر ۸۱ و یگان‌هایی از تیپ ۸۴ خرم‌آباد از نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران بود.
عراقی ها توانستند بعد از دو روز نبرد سنگین و با پذیرش تلفات و ضایعات، به قسمتی از منطقه میمک دست پیدا کرده و از ادامه پیشروی بازماندند. در این عملیات، قسمتی از ارتفاعات قلاویزان و شهر مهران نیز توسط نیروهای عراق
انتهای پیام/
