درس محسن شدن

عشق است چنین لاله‌ی پرپر دادن!
در راهِ شما، علیِ اکبر دادن!
آقا! سر و دل فداییِ زینب‌تان!
دلداده شدن خوش است با سَر دادن! (1)
 
از راوی شنیدم که می گفت؛ یادم نمی‌رود وقتی در شب عملیات محرم در آبان ماه هزار و سیصد و شصت و یک، از رودخانه چیخواب گذشتیم و به خط دشمن حمله بردیم، همرزم کنار من در اثر اصابت ترکشی بزرگ، سرش به عقب برگشت و از گردن آویزان شد، آن لحظه را از یاد نمی‌برم که با سری جدا، هنوز می‌دوید تا ما بدانیم در راه پس‌گیری سرزمین از دشمن بعثی همیشه باید بر او تاخت. او چند قدم محکم و استوار به پیش رفت و وقتی تنش بر زمین افتاد، باز خود را بر روی زمین کشیده تا ما بدانیم برای سربلندی دین با سری جدا نیز می‌توان پا در رکاب باقی ماند.

آری آن همرزم من که مرتضی شاه سیاه نام داشت و امروز در گوشه‌های تاریخ دفاع مقدس گم شده و کسی از او یادی نمی‌کند، آرمان و راه او برای همیشه برای سردادگان وادی ایمان مفقود نمانده است هرچند نام او را ندانند و رسمی از او نشنیده باشند و اسم او را نخوانده باشند.

نوجوانان و جوانان امروز ما ندیدند که ما در دهه شصت، ده‌ها نفر را در شهرها به دست منافقین، سر جدا دیدیم و نقاط مرزی شمال غربی ما نیز شاهد بریدن سرها بود. سرهای جوانان توسط داعشیون ایرانی بریده شد که اگر آن سرها را نمی‌دادند، امروز ما چه داشتیم؟

خط سرخ سر دادن با شهادت هابیل آغاز شد و پیامبرانی چون یحیی بر این راه سر نهادند و امامانی چون حضرت حسین علیه‌السلام گلو نثار نمودند و عالمانی چون شمس‌الدین و زین‌الدین عاملی، شهید اول و ثانی شدند و این خط سرخ ادامه داشت و دارد تا امروز که محسن عزیز با عزتی والا سر می‌دهد ولی حتی اخم نمی‌کند. او محکم و استوار به پیش می‌رود، حتی به مسلخ عشق می‌رود، محکم می‌نشیند، محکم سر می‌گیرد تا سر ندهد. محکم سر می‌گیرد تا شرف ندهد. گلوی او را می‌برند تا هستی‌اش بماند. گلوی او را می‌برند ولی غیرتش را هرگز، سرش را جدا می‌کنند ولی ایمانش را هرگز، سر را امانت نگه داشته است تا فدای اهل‌بیت علیهم‌السلام و حرم آنها گرداند. قلبش را نگه داشته است تا در راه آنها بتپد و آخرین تپش، با نام مقدس آنان باشد.

درس محسن شدن برای امروز ما کافی است تا فدایی زهرا شویم. محسنی که امروز فدای زهرا شد، فردا حسین را به قتلگاه نمی‌برند و محسنی که امروز فدای زهرا نشود، فردا حسین به قتلگاه خواهد رفت.
جوان امروز، افتخار فردا را با خون سرخ خود و کلام گلگون خود می‌سازند.

محسن حججی یک حرکت است، یک مسیر است، یک راه است برای اینکه همیشه با عزت در مقابل دشمن بایستیم و فریب نیرنگ او را نخوریم. محسن حججی به ما درس می‌دهد که حتی در راه مسلخ هم، لبخندی به دشمن نزنیم و لبخند به شهادت بزنیم نه بر دشمن.

 

پی‌نوشت:
1. شعر از سرکار خانم عارفه دهقانی