چرا به ایثار «حججی‌»ها مدیونیم؟

به گزارش راهیان نور، جوامع بشری هرچه متراکم‌تر و مرتبط‌‌تر با هم می‌شوند، بیشتر به ضرورت رعایت اخلاق پی می‌برند و برای الزام یکدیگر به رعایت اخلاق، قوانین هر روز سخت‌تر و جدی‌تر می‌شوند. از آنجا که هرچه بشر به فناوری و رفاه بیشتری دست می‌یابد، از اخلاق و منش انسانی به معنای فطری ان بیشتر فاصله می‌گیرد و رذایل اخلاقی بیشتر در روح و رفتارش ریشه می‌دواند، در این میان افرادی که رفتاری روحانی‌تر و معنوی‌تر دارند، بیشتر از گذشته گل می‌کنند.
 
نمی‌توان انکار کرد که جوامع شرقی به دلیل عقب‌تر بودن در دست یازیدن به رفاه و فناوری، جوامعی عاطفی‌تر هستند و عاطفه یکی از مهم‌ترین ریشه های اخلاق در جامعه است. اگر چه در فیلم‌ها و تحلیل‌های مغرضانه سعی می‌شود تا خشونت‌های ناشی از اعتقادات برخی افراطیون که اغلب از استضعاف فکری رنج می‌برند، به دین و آیین و منش افراد مرتبط شود، اما شرقیان به سبب زیست بوم خود از طبع گرم‌تر و عاطفی‌تری برخوردارند و غربیان به دلیل شرایط برتر مادی شرایط ضعیف‌تری در حوزه اخلاق دارند.
 
با این مقدمه کوتاه اما قابل بحث پلی خواهم زد به شناخت کسانی که برای رفاه و سلامت زندگی دیگران خود را فدا می‌کنند، کسانی که ما آنها را شهید می‌نامیم و اگر وسیع‌تر بنگریم، باید رزمنده صدایشان کنیم.
 
بر کسی پوشیده نیست که در جهانی که به اخلاق به صورت ابزار برای زندگی بهتر و نه وظیفه برای ادای انسانیت می‌نگرند در کنار افرادی که اصرار دارند تا دیگران را به صراط خود بکشانند، اگر نباشد کسانی که مقابل آنها بایستند، هر روز باید منتظر ایجاد سوریه‌های جدید باشیم. سوریه‌هایی که به وحشیانه‌ترین صورت حتی به جنازه دشمنانش هم رحم نخواهد کرد و غربی که اخلاق را ابزاری برای مدیریت جامعه اش می داند همواره پشتیبان او خواهد ماند.
 
ماجرای جانسوز شهادت محسن حججی و تنی چند از رزمندگان اسلام به دوراندیشان و تجربه اندوزان یادآور شد که در چه جهانی می‌زیند و با چه کسانی طرفند. دم خروس استانداردهای دوگانه اخلاقی غرب در این ماجراها رسواتر از قبل بیرون زده است. رسوایی‌ که میزانی برای سنجش اندازه فداکاری حججی هاست و عاملی برای قدرشناسی منتفعین از خون این شهدا.
 
انتهای پیام/