دوست نداشت او را فرمانده صدا بزنند . می گفت : من همان دوست شما هستم. در سلام گفتن از همه پیشی می گرفت. به زیر دستان عنایت خاصی داشت . با این که بارها مجروح شده بود ، ولی مغرور نمی شد ، تکه کلامش این بود : خدا قبول کنه

^{_{تا آخرین ایثار– ص 89}}

► دانلود (نمایش در تلفن همراه)