گزارشی از راهیان نور خلیج فارس؛

به گزارش خبرنگار راهیان نور، سفر بخشی از تغذیه روح انسان است و باعث بلوغ می‌شود گزینه‌های زیادی برای دستیابی به این نوع تغذیه روح با دیدگاه لذت مادی، معنوی و کمال فطرت انسانی پیش روی ما است که یکی از بهترین آنها در کشور عزیزمان با نظر شهیدان و تلاش دوستداران انسانیت و ارزش‌ها وجود دارد.  درست حدس زدید: راهیان نور! که حتی از سایر کشورها دل‌ها را به سوی خودش می‌کشاند و روز به روز آمار بازدید از یادمان های دفاع مقدس رو به‌ سعود است و به قله نزدیک می‌شود که این دستاورد بزرگی است.

جدیدترین و ناب‌ترین نوع این سیر، راهیان نور خلیج فارس است که بعد از پایان مطالعات آن توسط ستاد مرکزی راهیان نور کشور، چندیست در فصل بهار و ایام نوروز به همت قرارگاه راهیان نور سپاه و بسیج در حال برگزاریست و روحت را تازه می کند!

در اسکله صیادان شهر بندرعباس ساعت 8 صبح، تعداد زیادی از زائران راهیان نور جمع‌اند و از همه تیپ و لهجه‌ای هم در آنجا آمده‌اند. در داخل لندینگ کرافت این لهجه شیرین از همه طرف به گوش می‌رسید، البته از همین اسکله و با همین شناور ساعت 14:00 همان روز، گروه بعدی زائران دل به دریا می‌زنند.

آقای اسلام‌نیا، مسئول راهیان نور خلیج فارس استان، بلیط‌ها را جمع می کند اولویت سوارشدن بر شناور با هم‌وطنانی است که در سطح شهر و گلزار شهدا بدستشان بلیط یا بهتر بگویم دعوت‌نامه شهیدان خلیج همیشه فارس رسیده است.
پشت بلندگو با اخلاق خوش در هر دفعه این سفر، سؤالش از مردم این هست که "آیا فردی بابت این بلیط‌ها مبلغی پرداخت کرده؟!" و همه با شادی پاسخ می‌دهند: نخیر! از این سؤال هدف‌ها دارد از جمله شناسایی افرادی که احیانا از این بلیط‌ها سواستفاده کرده‌اند.

از اسکله با شناور به مقصد جزیره استراتژیک هرمز راهی می‌شوی، اما بعد از روایات راویان نظرت در خصوص این جزیره تغییر می‌کند که این جزیره نه تنها از نظر نظامی بسیار حائز اهمیت است که شهیده مادری که 9 تن از محارم خود را تقدیم نظام و انقلاب کرده، در آنجا انتظارت را می‌کشد، بانویی که خواهر سردار شهید موسی درویشی است که پیش از قیام 15 خرداد با امام خمینی (ره) به نمایندگی مردم جزیره هرمز، پیمان بست. ناموس مسلمانی که همچون پیش از انقلاب ظلم را تاب نیاورد پس در راهپیمایی برائت از مشرکین  سال 66 شرکت کرد و با ضربات باتوم و سنگ نیروهای آل سعود، شهید شد، خونش از حریم الهی دفاع کرد؛ در عین اینکه حریم یک زن مسلمان را به تمامی حفظ کرد، او فاطمه نیک (درویشی) است.

راویان اگر مردان رزمی مانند سردار دانشور، معاون اسبق هماهنگ کننده نیروی دریایی سپاه و سرهنگ سلمانی، فرمانده سابق جزیره هرمز، باشند حتما برای شما زائران از موقعیت سوق الجیشی منطقه می‌گویند تا ذهنتان برای بیان خاطره و نقاط دقیق آن آماده شود در هر سفر یک راوی راهیان نور شما را همراهی می‌کند و هر کدام بیان خودشان را دارند.

جنگی بر سر جزایر از اساس ایرانی

سرهنگ سلمانی در ابتدا تعریفی از تنگه هرمز بدستت می‌دهد که «تنگه هرمز آبراهی است هلالی شکل که از رود گز و بندر عمان آغاز و به قشم ختم می‌شود» اما این تمام تعریفش از این گنجینه نیست.
در ادامه روایت می‌کند که تنگه هرمز بیشترین شهید را در مقیاس جمعیتی خود تقدیم اسلام و ملت ایران کرده است.

در این راهیان نور عجایب زیاد می‌بینی و می‌شنوی مثلا یکی از آنها 34 جزیره‌ایست که دریای جنوب دارد و 14 جزیره آن فقط متعلق به استان هرمزگان است و عجیب‌تر آنکه عراق مناقشه‌ای ناعادلانه بر سر 3 جزیره‌ای داشت که حتی از نظر مسافتی کوچکترین ربطی به عراق نداشت و از هر زاویه که از روی نقشه می‌نگریستی بوموسی و تنب بزرگ و کوچک فقط برای ایران می‌توانست باشد و این از بدیهیات بود اما همین جزایر استراتژیک و بدیهی بودن هویت آنها از دلایل اصلی جنگ عراق با ایران بود که از سوی آمریکا به تمامی پشتیبانی می‌شد و هموطنان زیادی را گلگون کفن کرد.

خلیج فارس: سند جنایت آمریکا

اما این تمامی داستان نیست هر چند شناورمان با فاصله از محل پرواز 655 می‌گذرد اما بوی مظلومیت 290 مسافر ساکن دریا که منتظر خونخواهی‌اند را امواج به سویت می آورند و صدای ناله 66 کودک را نسیم بهاری بخواهی یا نخواهی در گوشت زمزمه می‌کند؛ تمام مسیر، گوشت با راوی و مداح است ولی این جمله طنین انداز که "بأی ذنب قتلت"؟!

سرهنگ سلمانی راست می‌گفت که در این بحر حماسه‌ها آفریده شده، به نظرت می‌رسد که خلیج تا ابد فارس سند جنایت آمریکاست در هر سه وجه خاکی، هوایی و آبی‌اش! خاکی که «"مک ضحاک"، سلاح‌های نیشدارش را بر تن فریدون‌های زیادی کرد»، هوایی که «ویلیام راجرز، فرمانده ناو جنگی حمله کننده به مسافران هواپیمای ایرباس، مدال افتخار گرفت» و آبی که «شناورها و بالگردهای آمریکایی در سال 66 به 5 قایق فارسی در خلیج خودش حمله کردند و پس از استقامتی جانانه از سوی حوت‌های ایرانی، دو سردار شهید به آرزویشان رسیدند. شهید اسحق دارا علاوه بر روحش با جسم خود پاسدار همیشه بیدار این خلیج شد و شهید اسدالله رئیسی هم پیام‌آور استقامت شد و در جزیره ابوموسی آرمیده ولی ذکر رمز پیروزی "یازهرا" برای همکارانش گرفته است»

همین اسطوره‌های حقیقی اند که سردار دانشور با افتخار از توان نیروی دریایی ایران و موشک‌‌های با مانور بالای جنگنده‌ها و شناورهایمان می‌گوید.
کم کم نزدیک جزیره هرمز می‌شویم و راوی از خانه غصبی دوست فرح "جری پولاک" اهل یوگسلاوی می‌گوید که به فساد شهره بود و باز هم در بیرون رانده شدن او، فرد آشنایی چون شهید فاطمه نیک نقش دارد.

وارثان اصلی انقلاب به گوش و بیدارند

در این بین دو دختر نوجوان با نام‌های فاطمه و زینب و یک پسر کوچک به نام محمد حسین مرتب در حال عکس‌انداختن یا نگارش مطالب‌اند و به مانند چند خبرنگار حرفه‌ای با اعتماد به‌ نفس کامل مشغول ثبت اتفاقات هستند و گویی می‌خواهند ادامه دهنده راه پدرشان در رسانه‌ها باشند و بقیه کودکان هم ظاهرا از والدینشان به گوش‌ترند؛ هر سؤالی که از سوی راوی پرسیده می‌شود را پاسخ می‌دهند در عین اینکه برخورد لندینگ کرافت با امواج دریا به مثال گهواره‌ای در حرکت برای برخی از بزرگسالان عمل کرده و آنها را به ورطه خواب ناز کشانده است.

مسابقه با طعم امداد غیبی

پس از مداحی، تازه متوجه می شوی که چرا راویان برخی از نکات را چند مرتبه تکرار می‌کنند، بله! برای زائران گرامی مسابقه در راه است و پیروز کاتبان و حافظان مطالب‌اند تا اسم جوایز می‌آید همه خود را برای بدست آوردنش آماده می‌کنند، از خواب بلند شده و حتی برخی کت یا شال خود را صاف می کنند تا  حتما جلو بیایند.

شرکت‌کنندگان به سؤالات ابتدایی به راحتی پاسخ  می‌دهند و مشخصا بقیه سؤالات جوابش با امدادهای غیبی است و در این بین نفرات اول کسانی‌اند که گوش تیزتری دارند.

حجاب: سنگری برای خون شهید

به یاد می‌آورم که شهیدی مانند "تقی سیفی" به ما وصیت کرد که "خواهران در حجاب و برادران در نگاه می‌توانند، شیطان را سرکوب کنند" یا شهید "احمد پناهی" که گفت:" حجاب شما سنگری است آغشته به خون من که اگر آن را حفظ نکنید به خون من خیانت کرده‌اید."

فاطمه نیک به کدام بانوی برکه دار شبیه‌تر است؟

به جزیره رنگارنگ هرمز می‌رسیم، صدای خوش‌آمد فاطمه نیک‌ها می‌آید و زنان باحیا و برکه دار آن را که می بینی با خودت می‌گویی که این اسطوره به کدام یک از این یادگاران شبیه‌تر بوده؟

کاخی که پایگاه اعزام مردان جنگ شد

در یادمان گلزار شهدای گمنام هرمز ، قدم بر می‌داری و آقای اسلام‌نیا برای زائران می‌گوید که این مکان در زمان جنگ پایگاه مردمی و اعزام رزمندگان به جبهه شد و اکنون مزار دو شهید گمنام! عجیب است در ابتدا وقتی شهدای گمنام را می بینی حتی به ذهنت خطور نمی کند که این ساختمان یک کاخ تجملاتی بوده و  این گونه است که برایت حدیث" شرف المکان به المکین" ملموس می‌شود و پس از آن تو را به قلعه سرخ اشغالگران پرتغالی در زمان صفوی می‌برند که بیش از 30 سال برای ساختش زحمت کشیدند اما با اتحاد مردم استان هرمزگان به فرماندهی امام قلی خان، نماینده شاه عباس، در کمتر از 15 روز آزاد می‌شود تو گویی در تمام تاریخ دندان‌های زیادی برای این تنگه تیز شده و به درستی رهبرعزیزمان در وصف این منطقه گفت: "تاریخچه بنای آن همواره با مبارزه قهرمانانه مردمی با خارجیان است"

گلزار شهدا یا بهشت زهرا تنگه را اگر وقت کردی خودت باید بروی!  زیارت ام الشهدا (فاطمه نیک) و 32 تن شهید دیگر احوالی وصف ناشدنی به تو هدیه می‌دهد.

انداختن عکس سلفی و پر کردن کوله بار زندگی

صدای بوق شناور فراخوانی است برای بازگشت‌مان از این سفر پربار! به بوق سوم که رسید باید سوار کشتی شوی تا  با کوله باری که جمع کرده‌ای اعم از نگرش جدید و تجربه‌ای نو از معنای زندگی و ایثار تا به زندگی دوباره‌‌ات برگردی! امیدواریم کوله‌‌مان پر شده باشد و با مرتب عکس تکراری انداختن از خود ومشغول خویش شدن از اصل ماجرا دور نمانده باشیم.

ناو ذوالفقار سپری در مقابل نفوذ

عجله کن مردی هرمزی با لباس زیبای بسیج از پشت بلندگو در فضای قلعه با لهجه شیرینش می‌گوید: مسافران و زائران عزیز، ببخشید! صدای بوق کشتی می‌‌آید، لطفا سوار شوید! و اگر نیایی با مهربانی به دنبالت می‌آید و شخصا درخواست برای بازگشت از تو را دارد. می‌رویم اما امثال شهید داراها، رئیسی‌ها و ابراهیمی‌ها  سوار بر ناو ذوالفقار می‌مانند و از ذره ذره خاک و قطره قطره آب ایران اسلامی حفاظت می‌کنند، آنها مدال افتخاری از امام جانبازمان دارند که حکمیست برای همه که باید آماده بود و "جلوی نفوذ ایستاد"!
و این فقط بخشی کوچکی از سفر به راهیان نور خلیج فارس بود...

با تشکر از بسیج پرس