اصفهان- راهیان نور- یک مادر با عشقی که هیچ ترازویی قادر به‌اندازه گیری آن نیست، 6 فرزند خود را می‌بوسد، در آغوش می‌گیرد، سربند یا حسین می‌بندند و از زیر قرآن راهی جهاد در راه خدا کرده بود، شهر شهیدان را ترک کرد و به وصال فرزندانش به آسمان شتافت.

به گزارش راهیان نور،  مهر مادری و مادرانگی، با بسیاری از قواعد منطقی و مناسبات دنیایی، همخوانی ندارد و تنها جوابی که در مقابل برخی حمایت‌ها و فداکاری‌های مادر برای فرزندش داده می‌شود، ای ناست: «مادر است دیگر!».

اما مادری در فرهنگ ایران اسلامی ابعاد وسیع‌تری به خود گرفته است که قابل‌درک برای انسان مدرن و بی‌خبر از عالم معنا، نیست، معنایی که مرزهای خودخواهی را شکسته و مهر به جگرگوشه را در طول عشق الهی معنا می‌کند.

جدالی بین عقل و دل هست؟

با این تعریف از مهر مادری است که یک مادر، با عشقی که هیچ ترازویی قادر به‌اندازه گیری آن نیست، فرزند خود را می‌بوسد، در آغوش می‌گیرد، سربند یا حسین می‌بندند و از زیر قرآن راهی جهاد در راه خدا می‌کند، با خود می‌خواند «مهلا مهلا»، اما آهسته! مبادا قدم‌های فرزندش در راه سعادت، کمال و انجام وظیفه الهی سست شود.

این فرشتگان زمینی که مادر نام دارند، تعریفی والا از انسانیت به جهان عرضه می‌دارند، تعریفی از کمالات عشق، عقل و بندگی پروردگار و ما چاره نداریم جز اینکه در مقابل عظمت ایشان، سر تعظیم فرود آریم، بلکه دنیا مدیون چنین افرادی است که در راه حق قدم‌های استوار برداشته‌اند.



سهمش را بر سفره انقلاب گذاشت!

حاجیه‌خانم سکینه واعظی، ستاره‌ای درخشان در آسمان نصف جهان بود که ناگهان در ۸۷ سالگی، شب شهر شهیدان را ترک کرد، مادری که ۶ ستاره شهید بر آسمان ایثار و فداکاری ایران اسلامی آویخته است.

مرحوم واعظی، در دوران تاریک ستم‌شاهی، برای مبارزه باظلم و سیاهی، شمع وجود پسر، دختر، داماد و عروس خود را تقدیم کرد اما هنوز سهم خود را از سفره انقلاب کافی نمی‌دانست و در دوران دفاع مقدس، ۲ پسر دیگرش را هم به جبهه فرستاد تا مدال‌های شهادت این خانواده را به عدد ۶ برساند و سهم او از سفره انقلاب شد یک جمله، «مادر شهید».

انتهای پیام/